Partneri:
Marija Pavlović
Rođena 1984. godine u Leskovcu, živi i radi kao kopirajterka i urednica internet magazina u Beogradu. Završila Master studije na Filološkom fakultetu u Beogradu na katedri Engleski jezik i književnost. Autorka je dramskog teksta „Čudni slučaj Gospođe Džekil i Doktorke Hajd“, zbirke priča „Horor priče svakodnevice“, kao i kratkih priča „Diskopolis“, „Američki san“ i „Disco inferno“. Prevodilac je jednog od eseja u okviru zbirke „Politika i izvođačke umetnosti“ prof. dr Džanel Rajnelt i učesnica projekta „Pisci za budućnost“, bosanske inicijative u organizaciji Balkanskog književnog društva, podržane od strane Ujedinjenih nacija. Priča „Američki san“ našla se među 20 najboljih na hrvatskom Festivalu Europske Kratke Priče, dok se zbirka „Horor priče svakodnevice“ našla u užem izboru za srpske književne nagrade „Biljana Jovanović“ i „Dušan Vasiljev“. Čita i piše, kad stigne.
Bojan Babić
Bojan Babić je rođen u Beogradu 1977. godine. Završio je Filološki fakultet i do sada objavio sedam knjiga: PLI-PLI (kratke priče , Književna omladina Srbije, 1996.); Buke u prozi (pesme u prozi, Intelekta, Valjevo, 2003.), Priče o sreći (kratke priče, Treći Trg, Beograd, 2008.), Neljudska komedija (roman, AlgoritamMedia, Beograd, 2010.), Devojčice, budite dobre (omnibus-roman, Levo krilo, Beograd, 2013. – nagrada Fonda Borislav Pekić), Ilegalni Parnas (roman, Levo krilo, Beograd 2013.), Čaplinova stopala (roman, Levo krilo, Beograd 2015.).
Priče, poeziju i novinske tekstove je objavljivao u časopisima i antologijama u Srbiji, BiH, Hrvatskoj, Crnoj Gori, na Kosovu, u Švedskoj, Austriji, Sjedinjenim američkim Državama, Meksiku, Islandu…
Boravio je na rezidencijalnim programima za pisce u Sarajevu i na Gotlandu (Švedska).
Vladimir Bulatović
Vladimir Bulatović rođen je u Beogradu 1979. godine. Objavio je knjigu priča „Duhovi satire“ (Presing, 2013). Osvojio je nagradu Festivala europske kratke priče u Zagrebu (2014). Autor knjige priča „Elvira je sanjala“ (KrR, 2015). Polaznik je Radionice kreativnog pisanja koju vode Srđan Srdić i Vladimir Arsenić u UK Parobrod (2013-2015).
Partneri:
Bojan Babić
Bojan Babić je rođen u Beogradu 1977. godine. Završio je Filološki fakultet i do sada objavio sedam knjiga: PLI-PLI (kratke priče , Književna omladina Srbije, 1996.); Buke u prozi (pesme u prozi, Intelekta, Valjevo, 2003.), Priče o sreći (kratke priče, Treći Trg, Beograd, 2008.), Neljudska komedija (roman, AlgoritamMedia, Beograd, 2010.), Devojčice, budite dobre (omnibus-roman, Levo krilo, Beograd, 2013. – nagrada Fonda Borislav Pekić), Ilegalni Parnas (roman, Levo krilo, Beograd 2013.), Čaplinova stopala (roman, Levo krilo, Beograd 2015.).
Priče, poeziju i novinske tekstove je objavljivao u časopisima i antologijama u Srbiji, BiH, Hrvatskoj, Crnoj Gori, na Kosovu, u Švedskoj, Austriji, Sjedinjenim američkim Državama, Meksiku, Islandu…
Boravio je na rezidencijalnim programima za pisce u Sarajevu i na Gotlandu (Švedska).
Aleksandar Bjelogrlić
Aleksandar Bjelogrlić (Zrenjanin 1967), prozni pisac, esejista, prevodilac. Objavio je, između ostalog, zbirke pripovedaka Draženje hipotalamusa (IP „Beograd”, Zrenjanin, 1994), Kraken; novele ljubavi i tajinstva („Sfairos”, Beograd, 1996), Anonimus („Narodna knjiga”, Beograd, 2005), Temeljna opcija („Narodna knjiga”, Beograd, 2007) i Citadela („Agora”, Zrenjanin, 2012), kao i roman Brazilski akvarel („Agora”, Zrenjanin, 2010). O problemima naratologije i književne fantastike pisao je u zbirkama eseja Nevidljivi arhipelag („Praizvorni život”, Beograd, 1994) i Tri eseja; o zduhaću pripovedanja (GNB „Žarko Zrenjanin”, Zrenjanin, 2000). Na srpski je prevodio prozu Montagjua Roudsa Džejmsa (Knjiga o duhovima, 1998, 2006), Tima Parksa (roman Usijanje, 2003), Roberta Džejmsa Volera (roman Hiljadu seoskih puteva, 2004), Doris Lesing (Londonske skice, 2009).
Gavra Vlaškalin
Gavra Vlaškalin rođen je u Zrenjaninu 1958. godine, gde i danas živi i radi.
Poslednjih nekoliko godina posvećeno se bavi pisanjem poezije i kratkih priča.
Prvu zbirku priča i pesama Tetovaža za nju objavio je 2012. godine u izdanju Umetničke asocijacije Zrenjanin.
Od 2013. godine redovni je član Matice srpske.
U periodu 2014./2015. pohađao je Radionicu kreativnog pisanja i čitanja kratke priče Hila.
Drugu knjigu priča U poslednjem trenutku objavio je 2015. godine u izdanju izdavačke kuće Kairos.
Partneri:
Dušan Vejnović
Dušan Vejnović (Sombor, 1981) piše prozu i poeziju. Objavio je zbirku pripovedaka Tvrdoglave beline (2011, nagrada “Đura Đukanov”), poetsku zbirku Posebne potrebe (2013) i roman Jako i nikome (2014). Po zanimanju je psiholog. Živi u Novom Sadu.
Vladimir Kopicl
Vladimir Kopicl rođen je1949. godine. Završio je studije književnosti na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu.
Objavio je knjige poezije Aer (Matica srpska, 1978), Parafraze puta (Matica srpska, 1980), Gladni lavovi (Književna zajednica Novog Sada, 1985), Vapaji & konstrukcije (Matica srpska, 1986), Pitanje poze (Matica srpska, 1992), Prikaze – nove i izabrane kratke pesme (Matica srpska, 1995), Klisurine (Narodna knjiga, 2002), Pesme smrti i razonode – izabrane i nove pesme (Orpheus, 2002), Smernice (Biblioteka »Svetozar Marković«, 2006), Promašaji (Narodna biblioteka »Stefan Prvovenčani«, Edicija Povelja, 2008), Sovin izbor – nove i izabrane pesme (Gradska biblioteka »Vladislav Petković Dis«, 2008), 27 pesama: tenkovi & lune (KCNS, 2011), Nesvršeno (dvojezično izdanje, Matica makedonska/ Arka, 2011), Tufne – izabrane pesme (Narodna biblioteka Srbije i Zadužbina »Desanka Maksimović«, 2013), H&Q (Arhipelag, 2013), Format zveri (Arhipelag, 2015).
Knjige eseja: Mehanički patak, digitalna patka (Narodna knjiga, 2003), Prizori iz nevidljivog (Narodna knjiga, 2006).
Priredio je i preveo više zbornika i antologija: Telo umetnika kao subjekt i objekt umetnosti (Tribina mladih, 1972 – sa Anom Raković), Trip – vodič kroz savremenu američku poeziju (Narodna knjiga, 1983 – sa Vladislavom Bajcem), Novi pesnički poredak – antologija novije američke poezije (Oktoih, 2001 – sa Dubravkom Đurić) , Vrata panike – telo, društvo i umetnost u mreži tehnološke derealizacije (Orpheus, 2005), Milenijumski citati (Orpheus, 2005), Tehnoskepticizam (Orpheus, 2007) itd.
Dobio je Brankovu nagradu za prvu knjigu pesama (1979), Sterijinu nagradu za pozorišnu kritiku (1989), Nagradu DKV za knjigu godine (2003), nagradu »Stevan Pešić« (2003), nagradu ISTOK-ZAPAD (2006), Disovu nagradu za pesnički opus (2008) i Nagradu »Desanka Maksimović« za pesničko delo i doprinos razvoju srpske poezije (2012).
O njegovom književnom i umetničkom radu objavljene su monografska izdanja: Vladimir Kopicl:Ništa još nije ovde ali neki oblik već može da mu odgovara (Muzej savremene umetnosti Vojvodine, Novi Sad, 2007, priredio Nebojša Milenković), Najbolji svet – Vladimir Kopicl, dobitnik Disove nagrade (Gradska biblioteka »Vladislav Petković Dis, Čačak, 2008, priredila mr Marijana Matović) kao i zbornik radova Poezija Vladimira Kopicla (Zadužbina Desanka Maksimović, Beograd, 2014, priredila Mirjana Stanišić).
Prevođen, zastupljen itd.
Živi u Novom Sadu.
Bojan Krivokapić
Bojan Krivokapić (1985), objavio je knjigu kratke proze Trči Lilit, zapinju demoni (Kikinda, 2013) te zbirku gemischt-poezije Žoharov let (Stolac, 2014). Dvojezično izdanje prve knjige, s prijevodom na talijanski, Corri Lilit, i demoni inciampano, objavljeno je koncem 2014. u izdanju Gradske knjižnice Pazin te Kuće za pisce/Hiže od besid/Casa degli scrittori.
Dobitnik je nagrada za prozu: Ulaznica (Zrenjanin, 2011), Đura Đukanov (Kikinda, 2012) i Edo Budiša (Pazin, 2014), kao i nagrade Mak Dizdar za zbirku poezije (Stolac, 2013).
Uredio je zbornike književnih tekstova: Radovi u Kući (Novi Sad, 2012), PitchWise (Sarajevo, 2012), Na ulici gaze bose ljude (Novi Sad, 2013) i Poučak o nizovima: čitanka (Novi Sad, 2014).
Recenzent je knjige Ivane Inđin Utišani glasovi – nezavisna pozorišna i performerska feministička scena u Novom Sadu od 1989. do 1999. godine (Novi Sad, 2012) i monografije Art klinike Eutanazija 2009-2011 (Novi Sad, 2012).
Književni tekstovi su mu objavljeni u različitim zbornicima, antologijama i časopisima diljem Jugoslavije: Lapis Histriae (2010, 2012, 2014), Zarez, Odjek, Sveske, Idiot, Novi Ka/Os, i dr.
Sudjelovao na više književnih manifestacija: Književni festival Mlade rime (Ljubljana), Poetski susreti Šumski pjesnici (Grožnjan), Festival kratke priče Kikinda-Short (Kikinda i Beograd), Književni festival Prvi prozak na vrh jezika (Zagreb), i dr.
Književni tekstovi su mu prevedeni na talijanski, njemački, albanski, mađarski, engleski i švedski.
Bio gost na književnim rezidencijama u Sarajevu, Prištini, Pazinu i Tirani.
Bavio se antropološkim teatrom u Kamernom pozorištu muzike Ogledalo, živio neko vrijeme u Sarajevu pa se vratio, vodi radionice kreativnog pisanja u Omladinskom centru CK13.
Trenutno živi i radi u Novom Sadu.
Partneri:
Srđan V. Tešin
Srđan V. Tešin (Mokrin, 1971) je studirao filozofiju i komunikologiju, a diplomirao na poetici kratke priče.
Autor je deset knjiga i priređivač šest antologija kratkih priča.
Važniji naslovi: Antologija najboljih naslova, Kroz pustinju i prašinu, Kuvarove kletve i druge gadosti, Ispod crte i Priče s Marsa.
Dobitnik je nagrade „Borislav Pekić“, Nagrade Društva književnika Vojvodine za knjigu godine i Medalje kulture za multikulturalnost i interkulturalnost Zavoda za kulturu Vojvodine.
Proza mu je prevođena na desetak evropskih jezika.
Zastupljen je u domaćim i inostranim antologijama i izborima iz srpske savremene književnosti. Njegova priča Where Is Grandma, Where Do You Think She Hides?, iz zbirke Priče s Marsa, uvrštena je u Antologiju najbolje evropske priče američko-englesko-irskog izdavača Dalkey Archive Press.
Član je Srpskog PEN centra.
Željko Bodrožić
Rođen 1970. godine u Kikindi.
Osnivač i urednik nedeljnika „Kikindskih“, koji od 1998. godine neprekidno izlazi. Od 2008. godine vlasnik „Kikindskih“.
Zbog svojih tekstova više puta osuđivan u sudovima Srbije i drakonski novčano kažnjavan, a ista sudbina je zadesila i mnoge kolege iz redakcije „Kikindskih“. Prvi je novinar u našoj zemlji koji je zbog takvih sudskih odluka dobio spor protiv države pred Komitetom Ujedinjenih nacija za ljudska prava u Njujorku (2005. godine), kao i dva spora pred Evropskim sudom za ljudska prava u Strazburu (2009. godine), u jednom slučaju zajedno sa kolegom Vladislavom Vujinom, sve zbog kršenja prava na slobodu govora i izražavanja.
2001. godine dobitnik NUNS-ovu novinarsku nagradu za etiku i hrabrost „Dušan Bogavac“.
Član Nezavisnog udruženja novinara Srbije i Nezavisnog društva novinara Vojvodine.
Srđan Srdić
Srđan Srdić je rođen 1977. godine u Kikindi. Autor je romana „Mrtvo polje“ i „Satori“, knjiga priča „Espirando“ i „Sagorevanja“, kao i zbirke eseja „Zapisi iz čitanja“. Radi kao bibliotekar, predavač kreativnog pisanja/ćitanja i urednik. Srdić je dobitnik nekoliko književnih nagrada, a njegove knjige i tekstovi prevedeni su na desetak jezika. Od septembra 2015. godine vratio se na mesto urednika međunarodnog festivala kratke priče Kikinda Short.
Partneri:
Vule Žurić
Vule Žurić je rođen 1969. godine u Sarajevu. Objavio šest knjiga priča, devet romana i jednu knjigu o fudbalu (u koaurtostvu-rivalstvu sa Božom Koprivicom). Autor je i desetak radio-drama i dobitnik nekoliko književnih nagrada. Učesnik Kikinda Short festivala 2008, kada je prvi put i zapevao na sceni. Prevođen, prevodi, živi u Pančevu.
Miloš K. Ilić
Miloš K. Ilić je rođen 1987. u Pančevu, Srbija. Piše i objavljuje priče od petnaeste godine. Izdao zbirku priča Priče o pivu (Laguna, 2008.). Piše radio drame.
Duško Domanović
Duško Domanović rođen je u Adranima pored Kraljeva 1979. godine. Diplomirao na Odseku za filozofiju Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Objavio knjigu pesama Nedelja popodne i zbirku priča Puna linija, za čiji je rukopis dobio Godišnju nagradu Kluba književnika Kraljevo. U pripremi knjiga poezije Veći od života (Bukovski ovo nikada nije radio). Piše poeziju i kratku prozu. Objavljuje u književnoj periodici, na internet portalima za književnost i na svom blogu www.nematihpara.wordpress.com. Radi kao slobodan novinar. Živi u Novom Sadu.